Yürüyorum

Koyu bir kederdeyim

Bir gecenin tam ortasında

Bir yağmurun en dolusunda

Ölüme yenik

Ölüme tutsak

Elim ayağım çıplak

Yürüyorum arkama bakmadan yürüyorum

Tanımadığım bir yerdeyim

Adımdan çok uzakta
Belki kötü bir tuzakta

Patlamaya hazır mayın misali

Fena halde beklemekteyim

İçim zehir zemberek

Bilmem ki yaşamak mı yoksa ölmek mi gerek

Yok, yok aslında bu değildi benim düşündüğüm

Kendime şaşmaktayım

Deniz uzak, yolum kördüğüm

Kendimle savaşmaktayım

Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum

Vahim bir yalnızlıktayım

Rüzgarda bahar gülü gibi savruluyorum

Dudaklarımda asi bir küheylan çığlığı

Yıldız alacasında görünmez böceklerin belli belirsiz ıslığı

Ah,ah kim bilir bu kaçıncı yanılgım

Bilmem ki nasıl anlatmalıyım

Aklımda,aklımda hani o birini bırakıp diğerine koşan

Ya yanlış anlaşılan ya da bundan hoşlanan

İnce uzun kız çocuğu

Boynunda kendi elimle taktığım küçücük nazar boncuğu

Sırtında da kahverengi gocuğu

Bakışları ürkek, gözlerinde hep aynı buğu

Yürüyorum arkama bakmadan yürüyorum

Karanlık bir aydınlığa çıkmaktayım

Burnumda kokusu, kulağımda beraber gezdiği insanların uğultusu

Azala azala çoğalmaktayım

Benim sanki bu sokakların yürüyen tek yolcusu

Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum

Yürüyorum, arkamda bırakıp yürüyorum

Yürüyorum, yürüyorum, yürüyorum

Kerem Alışık