Beklenti(m)

yine bekliyorum, hep yaptigim gibi..

hep once o anlasin, once o arasin, once o dinlesin, once o soylesin, once o.. diyerek 'inatla' bekliyorum.. sadece ben inatci degilim ne yazik ki yapmiyo iste ben bekledikce o da 'inatla' yapmiyo..
Ne zaman basladim bir seyleri ondan beklemeye bilmiyorum. Sanirim en basindan beri boyleyim. Aslinda hatali olan benim, bunun farkindayim ama hic mi icinden gelmez diye dusunmeden edemiyorum. Bu kadar mi uzaklasir ve soguyabilir benden?

Hayatinda bi yere sahip miyim bilmiyorum ama kendimi gereksiz hissediyorum onu her gordugumde.. Bi sarkida da gectigi gibi "yoklugum bosluk yaratmazdi" sanirim.. (hatta daha mutlu olur mu acaba?)

Aslinda en iyisi durulmaya baslayan suyu tekrar bulandirmamak sanirim.. yeniden hayatina girmeye calismamak.. eskisi gibi olabilir yalaniyla kendini kandirmamak..

Kabullenmek zor ama en mantiklisi bu ikimiz icinde..

Hem beklentim de sona erer boylelikle :/