Korkak (?)

Insan her seye alisir diyenler bir kez daha hakli cikti. Z a m a n la her seye alisiyor insanoglu.. Bi ornegini ben olusturuyorum.. ne zamandir tam anlamiyla konustugumuz soylenemezdi zaten 'artik' hic konusmuyoruz hatta gormuyoruz bile birbirimizi. 2 hafta oncesine kadar beni dusunduren bu konu artik cok da rahatsiz etmiyor hani.. Ne bekliyordum ki diyorum kendime, sen istedin boyle olmasini ve oldu. Kaybetmeyi biz secsek bile bunun gercek olmasi ihtimalinin dusuk oldugunu dusunup dert etmiyoruz. Gerceklestiginde anliyoruz ki olabiliyor. Ustelik istedigimiz gibi olabilme ihtimali bile var.
Sorun su ki gercekten istiyor muyuz kaybetmeyi? Gercekten hazir miyiz? Iyi dusunmek lazim sanirim.. Pisman olmamak gerek ne olursa olsun..
Kendime gelince pisman degilim yaptiklarimdan ve/veya beklediklerini yapmadigimdan dolayi, boyle olmasi herkes icin daha iyi. Mutlu olmasini ummaktan baska yapacagim bi sey yok..

Z a m a n hizla geciyor ve bi sekilde bazi insanlari geride birakiyoruz. Biraktigimiz gibi birakiliyoruz da. Oyle bi durum ki en az hasarla atlatma derdinde cogumuz. Yaralanmayalim, iz kalmasin diye ugrasiyoruz. Yaklasamiyoruz istegimizce, baglanmiyoruz kimseye korkumuzdan.
Zamanla duzelir mi bilinmez. Tum bunlarin aksine A S K diye bi sey var. (hala var mi bilmem) O varsa bazilarimiz gormez, olumsuzluklari farkedemez oluyor. (Ne guzel bi durum) Hesap yapmakla harcamiyor bazilari aski, yasiyor sadece. Bulduguna sukredercesine.. Bazilarimiz ise aptal olmakla sucluyoruz onlari, bitince yasayacagi acilarin hesabini biz yapiyoruz inanmiyoruz ya biz, o neden inanmayi seciyor? Nasil aptallasabiliyor? Aklimiz almiyor.. Aski yasayacak kadar sansli olmadigimizdan midir, nedir?

Korkak diyorlar bizim gibilere.. Pek haksiz degiller sanki..