Hoscakal! Bana dusmeyecek kadar pahalisin simdi;
Ustelik sen de farkindasin herhalde bu isin.
Degerinden gelen haklar bagimsiz kiliyor seni,
Hic hukmu kalmadi artik sendeki senetlerimin.
Iznin olmadan nasil tutabilirim ki ben seni?
Hem hak ediyor muyum boyle bir serveti acaba?
Yok, bu armagana layik gormuyorum kendimi,
Uzerindeki haklarim da boylece geri donuyor sana.
Degerini bilmiyordum, kendini bana verdigin zaman,
Ya da sen yanlis taniyordun kendini verdigin kisiyi;
Iste bir yanilgi sonucu verdigin o muhtesem armagan,
Yanlislik ortaya cikinca, sahibine donuyor geri.
Bu ruya surdukce mutluluktu sahip olmak sana,
Uykumda kraldim, oysa bir hicim uyandigimda.
W. Shakespeare
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder